Kappa Tur mu? Asla… Baştan Başa Büyük İtalya Turu 4.Bölüm Siena

Kappa Tur ile Baştan Başa Büyük İtalya Turu yazı dizisinin dördüncüsü…Toscana, Pisa, Siena…

4.GÜN

Montecatini‘de ilk gece uykusu muhteşemdi. Serin, sakin, puslu, kuş cıvıltılarıyla günaydın dedik güne. Bugün uzun bir gün olacaktı. Sabah 7’de koğuş kalk yapmıştık bile. Hedef Pisa ve Siena idi. Biz gruptan ayrı olarak kişi başı 100 Euro vermektense, kendimiz Toscana‘yı keşfetmeyi seçmiştik. Erken saate Erdoğan-Gülay çifti ile lobide buluşarak, Europe Hotel‘den kendimizi aşağıya doğru saldık. Gideceğimiz ilk nokta tren istasyonuydu. Tarabyalılar işaret taşımızdan sola dönüşle, 5 dakikalık bir yürüyüş ile tren istasyonuna vardır.

Hemen tren istasyonun yanında yer alan Kiosk’tan biletlerimizi temin ettik. Sadece tek bir bilet aldık. İlk varış noktamız Pisa olacaktı. Peki ama nasıl ? Hangi trene bineceğiz, nasıl gideceğiz ? Öncelikle Toscana bölgesine ait tren güzergahlarının fotoğrafını çekerek cep telefonumda sağlamda kalmasını sağladım. Bu arada, Erdoğan bu günün ismini bulmuştu, “Ümit Tur”…

Bizi bugün nelerin beklediğini çok fazla tahmin edemiyorduk, hiç bilmediğimiz bir ülkede, hiç bilmediğimiz bir bölgede trenlerle seyahat ederek, şehirler arası yolculuk yapacaktık. Hadi bakalım hayırlısı dedik.

İtalya‘da trenlere kaçak biniş oranı çok fazla, neden? Çünkü çok sıkı bir kontrol yok. Bariyer, turnike yok. Bilet alıp perona geçtik. Bizim ilk gideceğimiz nokta Lucca idi, oradan aktarma yaparak Pisa‘ya gitmemiz gerekiyordu. Peronda bulunan ekranlara bakarak, Lucca‘dan geçecek trenin hangi peronda duracağını kontrol ettik. Bulunduğumuz peron doğru perondu. Peron’da yer alan bilet okutma makinasına biletlerimizi okutmamız gerekiyordu, herhangibir sıkıntı yaşamamak için. Ben bir, iki deneme yaptım fakat başaramadım, güler yüzlü yanımda bulunan İtalyan beyefendi yardımcı oldu ve biletlerimiz okuttuk. Sabah çok erken saat olması sebebi ile tren istasyonu kalabalık idi. İşe gidenler, okula giden çocuklar, gençler, bizim gibi turistler…

Çok fazla beklemeden tren geldi. Bu trenle 8 durak gidecek ve Lucca‘da inecektik. Trenler Türkiye’ye göre gayet konforlu, hemen 4 kişilik bir yer bulduk ve oturduk. Tren hareket etti, çok fazla gürüldü vardı. Gençler muhabbet ediyordu, biz de sağa sola bakıyorduk, neler olduğunu anlamaya çalışıyorduk, Bindiğimiz tren çift katlıydı. Bir, iki durak gittikten sonra tren içerisinde kıpırdanmalar başladı. Siyahi arkadaşlar koridorlardan geçiyor, üst kata çıkıyor, kapıya yanaşıyordu. O sırada tren farklı bir istasyonda durdu. Bir anda koşuşturmacalar başladı, bilet görevlisi ve güvenlikler siyahi arkadaşları kovalıyordu. Sanırım bu arkadaşlar bilet kontrolüne takılmışlardı, trene kaçak olarak binmişlerdi. Yaklaşık 10 dakikalık bir beklemenin ardından tren hareket etti. Trendeki kalabalık azalmış, tenhalık çökmüştü. Montecatini‘ye yakın olan Persia bölgesinde hemen hemen tüm öğrenciler inmişti. Sanırım burada büyük bir okul vardı ve eğitim için buraya geliyorlardı.

Toscana‘yı camdan izleyerek yolumuza devam ediyorduk, yaklaşık 20-25 dk sonra Lucca‘ya vardık. Burada inmemiz gerekiyordu. Hemen trenden kendimizi attık dışarıya. Şimdiki hedefimiz ise Pisa idi. Hemen peronda bulunan ekranlardan Pisa‘ya gidecek olan treni buldum. Trenin gelişine yaklaşık 3 dakikalık bir zaman vardı. Alt geçide inerek 2 numaralı perona geçmemiz gerekiyordu. Hızlı hareketlerle 2 numaralı perona geçtik. Hemen akabinde de Pisa treni geldi. Zaman geçirmeden yine trene bindik. Bu kez tren yine kabalık fakat çok büyük bir kısmı turistlerden oluşmaktaydı.

Lucca‘dan yaklaşık 4 duraklık bir mesafe sonrası Pissa S. Rossore istasyonunda inmemiz gerekiyordu. Kısa bir yolculuk sonrası Pisa’ya varmıştık. Heyecanlıydık, ekstra olan bir tura kendi çabalarımızla ulaşmak üzereydik. Uscita yazan tabelaları takip ederek istasyon dışına çıktık. Sabah erken olmasına rağmen hava sıcaklığı yükselmeye başlamıştı. Bugün çok sıcak olacağı belliydi. 09:30 civarında Pisa‘ya vardık. Tren istasyonunda sağdan çıktıktan sonra, düz sokaktan ilerliyoruz, ana yol bizi karşılıyor, sola manevra yapıyoruz yaklaşık 200 metre sonra yolun karşısına geçerek sağa manevra yapıyoruz ve Pisa Kulesi‘ndeyiz. İnanılmaz gibi geliyor bize, başarmıştık. Kendi imkanlarımız ile adam başı 100 euro gelinecek yere 4,70 Euro’ya gelmiştik. Bu bizim için müthiş bir şeydi. İlk girişte yine küçük hediyelik dükkanlar mevcuttu. Bir şehir düşünün her tarafta binalar var, ama bir bölgesi varki milli park gibi kocaman yeşillik bir park ve burada 3 tane bina var.

Pisa Kulesi, Katedral ile Vaftizhane’nin bulunduğu Miracolo Meydanı gözümüzün önünde çok güzel bir duygu. Güneş ışınları tam olarak dik vurmaya başlamadan, burayı güzelce gezerek, fotoğraflarımızı çekilip Siena‘ya gitmemiz gerekiyordu. Gittiğimiz saat itibari ile çok kalabalık değildi, turlar yeni yeni Pisa‘ya gelmeye başlıyorlardı. Meydan girişinde yer alan Katedral ve Vaftizhane ile başladık buradaki turumuzu. Ben önde arkadaşlar arkada, elim havada ve “Ümit tur, burada…”

Pisa Kulesi, resimlerden daha da ihtişamlı geldi gözüme, fotoğraf çekilme çabalarımız sonuçsuz kalmadı elbetet ama eğikliği ve kuleyi elimizin içinde tutma çabalarımız biraz zorladı dersek yeridir. Herkes bir yerlerden garip garip hareketler yaparak resim çekilmeye çalışıyordu. Hatta Erdoğan benim fotoğrafımı çekerken, önümden geçmekte olan başka bir turiste eliyle “dur” işareti yaparak, “Geçmeeeeee” demesi hafızalarımda hala yerini koruyor.

Miracolo Meydanı bitirdikten sonra arka tarafa doğru ilerledik. Güzel bir okulla karşılaştık. En azından avlusuna girip biraz keşfetmek gerekiyordu. Öyle de yaptık, yatılı bir okuldu sanırım, birazda serindi.

Avluda biraz dinlendikten sonra, midemizden sesler gelmeye başlamıştı. Bir şeyler atıştırmamız gerekiyordu. Hemen arka sokaklardan birinde araç içerisinde tost, burger tarzı satılan bir araç gördük. İlerledik, malzemeler gözümüze hoş göründü, birer tane hamburger menü ile geçiştirelim diyorduk ki, gelen hamburgerlerin bizim Türkiye’ye göre baya büyük boy olması dikkatimizi çekti. Tadı da enfesti. Sokakta merdivenlere oturarak öğle yemeğimizi de yemiş olduk.

Pisa‘daki zamanımızı artık doldurmak üzereydik, sıradaki hedef Siena idi. Geldiğimiz yolu tekrar yürüyerek tren istasyonuna doğru ilerledik. Hemen cep telefonumdan Toscana bölgesi tren güzergahlarına ait çektiğim resmi açarak hangi güzergahtan gideceğimize karar verdik. Önce Pisa Central‘e oradan Empoli‘ye oradan da Siena‘ya gitmemiz gerekiyordu.

Akıllarda bir soru, bilet alacak mıyız ? Kontrole takılmamıştık, Montecatini‘den aldığımız biletlerin geçerliliği olduğu düşüncesiyle gelen trene bindik, zaten gideceğimiz durak sayısı 1 idi. Pisa Central‘a vardığımızda yine peronda bulunan ekranlara bakarak Empoli treninin ne zaman geleceği ve hangi perondan kalkacağını kontrol ettikten sonra yaklaşık 20 dakikalık bir zamanımızın olduğunu arkadaşlara ilettim. Günümüz keyifli başlamış keyifli gidiyordu, ben ve eşim Fulya ile Erdoğan-Gülay çiftiyle iyi bir uyum sağlamıştık.

Treni beklerken ihtiyaç giderme işlemlerini gerçekleştirdik. Sonrasında istasyonda bulunan Cafe’den, özlediğimiz bir çay içerek hararetimizi biraz olsun söndürmeye çalıştık. Bu arada Siena‘ya gitmek için biletimizi istasyonda bulunan Kiosk’tan 11 Euro karşılığında aldık. Artık içimiz rahattı…

Empoli treni gözüktü, hemen trendeki yerimizi aldık. 7 durak gidecektik ve Empoli‘de inecektik. Toscana bölgesini keşfediyorduk ve gayet mutluyduk.

Biletlerimizi almış olsak da her hangi bir kontrole uğramadan Empoli‘ye 30 dakikalık yolculuğun ardından ulaştık. Hemen yine ekranlara bakarak hangi perondan saat kaçta Siena treninin kalkacağını öğrendik. Her yerde farklı bir şeyler öğreniyorduk. İstasyonda ihtiyaç gidermek için WC’yi gördüm, değişik bir “deneyim” idi. 0,50 Euro atıyorsunuz, hazır bir konsept sizi karşılıyor, her yer alüminyum kaplama, yerler kavuçuk… Tek kişilik bir kabin. Siz içeriden çıktıktan sonra, sonraki kişi hemen giremiyor, tüm kabin otomatik olarak yıkanıyor, hazır olduğunda işaret geliyor, siz parayı atıyorsunuz ve içeriye girebiliyorsunuz. Bence temiz ve gayet güzel bir teknoloji.

Zaman kaybetmeden ilgili perona gidiyoruz ve fazla gecikmeden Siena treni geliyor. Trene biniyoruz. Genel olarak sakin, serin, temiz. Toscana bölgesini keşfetmeye devam ediyoruz. Yeşillikler içerisinden geçiyoruz. Güzel köylerden geçiyoruz. Yol üzerinde San Gimignano var, uğrasak mı? Uğramasak mı? arasında kaldığımız bir an oluyor. Zaman kaybı olabilirdi bizim için, o nedenle vazgeçtik. Görülmesi gereken yerlerden bir tanesi de burası denilmişti bizlere.

Yaklaşık 1 saatlik ve 9 duraklık bir yolculuk sonrasında Siena tren istasyonuna varıyoruz. 2. hedefimize de ulaşmıştık, ama nereye nasıl gidecektik? Yine “müthiş ingilizcemizle” bir şekilde iletişim kurduk İtalyan kardeşlerimizle. Otobüsle merkeze gidecektik. Otobüs istasyonun karşısında alt kattan kalkıyordu. İstasyon içerisinde Kiosk’tan 1,60 Euro’ya gidiş-dönüş 2 kullanımlık otobüs biletlerimizi aldık. Otobüsün kalktığı noktaya gitik. Burada yaklaşık 15 dk bekledikten sonra, ufak güzel bir otobüs geldi. Yaklaşık 5 dk’lık bir yolculuk sonrası tepeye şehir merkezine gelmiştik. Şimdi Siena sokaklarında kaybolma zamanıydı…

Siena’da nereleri gezdik? Duomo Katedrali, Piazza del Campo, La Ragnosa Kulesi şimdilerde Belediye Binası olarak kullanılan ünlü Palazzo del Popolo ve geçmişin tüm izlerini halen yansıtan dar sokaklarında deliler gibi kaybolduk.

Siena tepede kurulu bir şehir, yokuşlar çok fazla, bu nedenle bol bol kiliselere girerek serinleme ihtiyacı hissettik. Girmediğimiz kilise kalmadı diyebiliriz. Siena‘da en çok beni etkileyen yer Piazza del Campo. Eskiden at yarışlarının yapıldığı yer, gözümün önünde canlanmadı değil. Gökyüzünü gelen saat kulesi, yerlerde oturan insanlar, sohbet, muhabbet.

Hava sıcak, serinlemek lazım. Köşede güzel bir dondurma dükkanı ilgimizi çekiyor, biraz da sıra var gibi. Deneyelim diyoruz, görevli bayan soruyor nerelisiniz diye. Türk olduğumuzu söyledikten sonra, bize Türkçe bir kaç kelime söylüyor, muhabbet ediyoruz. Belirtmem gerekiyordu, dondurması biraz pahalı olsa da, tadı enfesti. Biraz olsun serinlemiştik.

Siena‘yı alt üst etmeye devam ediyoruz. Dar sokaklarda yürüyoruz. Yolumuzu kaybediyoruz.

Siena yaşanacak bir şehir, tarih kokuyor her bir tarafı, insanı kendinden alıyor. Gezdikçe, kayboldukça farklı yerler görüyoruz. Dükkanlara giriyor, hediyelik eşyalara bakıyoruz. Dom Katedrali‘ne doğru çıkış yapıyoruz. İnsanlar bol bol fotoğraf çekiyor. Avrupa’da eğitime verilen değer bir kez daha burada anlıyorum. Öğrencileri resim dersi için buraya getirmişler. Katedrali karşıdan gören gölge bir yere oturtmuşlar, herkes kendince bir şeyler çiziyor, kendini geliştiriyordu. Hayranlık vericiydi. Bir gün Türkiye’de görür müyüz acaba bu tarz manzaraları?

Artık dönüşe geçme zamanı, Siena‘yı da bitirdikten sonra hedef Montecatini… Sokak aralarında geldiğimiz yöne doğru gitmeye çalışıyoruz. Daha kolay olacağını düşünerek yokuştan aşağı doğru kendimizi salıyoruz. Çok gezmekten ve sıcaktan yorgun düştü bünyelerimiz, devam etmemiz gerekiyordu. Bir minibüs görüyoruz. Durağın nerede olduğunu soruyoruz. Ters yönde olduğumuzu söylüyor ve hadi atlayın diyor. Ücret almadan bizi otobüs durağına kadar bırakıyordu. Karşı yöne geçip oradaki 2 numaralı otobüse binmemiz gerektiğini söylüyor, teşekkür ediyor ve minibüsten iniyoruz. Yolun karşısına geçip durakta beklemeye başlıyoruz. Durakta bulunan ekrandan 20 dk sonra otobüsün geleceği yazılı. O sırada bir teyze geliyor. Bir işimizi garantiye almak için tren istasyonuna hangi otobüsün gittiğini soruyoruz. Eliyle 2 işareti yaparak Due diyor bize. Ben beklemektense, yol kenarından yürüyerek biraz daha gezelim diyorum eşim ve diğer çift Erdoğan-Gülay’a. Çünkü hava inanılmaz derecede sıcak, otobüs durağında dahi durulmuyordu. Yolun kenarından doğru ilerliyoruz. Bir sonraki durağa varmıştık yürüyerek, eh birazda yorulmuştuk. Hadi biraz daha diyorum, bir durak daha yürüyelim, yokuş çıkmak gerekiyor, ilerliyoruz ama diğer durağın çok daha ileride olduğunu hissediyoruz ki, bir önceki durağa geri yürüyoruz. Otobüs gecikmişti, yaklaşık 5 dakikalık bir beklemenin ardından 4 nolu otobüs gelmişti, ben tam otobüs şoförüne tren istasyonuna gider mi diye soracakken hemen arkamda bulunan eşim, Erdoğan ve Gülay bir anda kendilerini görünmez bir hal almışcasına kenara atıyorlar, otobüs şoföründen önce bir önceki durakta gördüğümüz gözlüklü, beyaz saçlı, şirin teyze karşıma çıkıyor. Bağırıyor bana “Due Due” yani 2, 2. İki numaralı otobüse binmemiz gerektiğini bir kez daha haykırıyor bize tatlı teyze ve otobüs usulca yanımızdan gidiveriyor. Çok beklemeden 2 nolu otobüs geliyor. Sorma gereksinimi duymadan biniyoruz. Zaten rahatız, gidiş-dönüş otobüs biletimizi tren istasyonundan almıştık. Yaklaşık 10 dakikalık bir yolculuğun ardından tren istasyonuna vardık. Geldiğimiz yolu geri gitme zamanıydı, ilk hedef Empoli…

Tren istasyonuna varışımızın ardından son istasyon olduğu için tren zaten peronda bekliyordu. Biz direk olarak trene bindik, serin ve sakindi. Dönüşte bilet alma gereksinimi duymamıştık :). Yorgun düşmüş bünyeler trenin kalkmasıyla kendini gösterdi. Arkadaşlar uyurken, kontrollük bendeydi. Elveda Siena dedik…1 saat 10 dk’lık bir yolculuğun ardından Empoli‘ye vardık. 2 seçenek vardı önümüzde, ya Pisa‘ya geri gidip, oradan Lucca ve oradan da Montecatini yapacaktık veya Empoli‘den Floransa’ya gidip oradan Montecatini‘ye geçecektik. Tabi ki mantıklı olan Floransa‘ya geçip oradan Montecatini‘ye geçmekti. Nitekim seçeneğimizi bu yönde kullandık.

Yeşil Toscana‘yı adım adım geziyorduk. Empoli‘de indikten sonra ilgili perona geçerek Floransa‘ya gidecek olan treni beklemeye başladık. Çok geçmeden tren geldi, akşam olması, iç çıkış olması ve herkesin dönüş yolunda olması sebebi ile tren hayli kalabalıktı. Bu trene binerken de bilet alma gereksinimi duymamıştık :) Dönüş bileti de geçerliydi halbuki değil mi?

5 duraklık yaklaşık 30 dk’lık bir yolculuğun ardından Floransa‘ya vardık. Floransa’ya varır varmaz, son seferimizi riske atmamak için hemen bir Kiosk’tan Montecatini için 3,30 Euro’ya biletlerimizi aldık. 13 duraklık bir yolculuk yapmamız gerekiyordu. Saat 19:30 civarında Montecatini‘ye vardık. Tren istasyonunda iner inmez, güzel bir şeyleri başarmanın verdiği hazla kendimizden geçmiştik. Nasıl yaptık ama, nasıl gittik, süperdi, muhteşem eğlendik vb. cümleler ağzımızdan sarf ediliyordu. Tren istasyonundan karşıya geçerek Europe Hotel‘e doğru yürümeye başladık. O sırada bir baktık ki yanızda Kappa Tur otobüsü, onlarda Pisa-Siena ekstra turundan dönüyorlardı. Herkes bize otobüsten el sallıyordu, kaptan dahil, ama Serap hanım dönüpte bize bakmıyordu. Neden? Sınıftaki yaramaz çocuklar gibiydik, diğer insanları da yollarından alıkoyabilirdik değil mi? Bizi otobüse bile almaya yeltenmediler ki, zaten biz tenezzül etmezdik böyle bir şeye. 15 dk’lık bir yürüyüşün ardından otele vardık. Odalarımıza çıkarak kıyafet değişikliklerimizin ardından tekrar lobide buluşmak üzere Erdoğan-Gülay çifti ile sözleştik.

Montecatini‘de son akşamımızdı, hava kararmıştı ve acıkmıştık. Son bir kez Dayı‘nın mekanına da LeLe‘ye gittik. Bu arada bize Muhammed-İnci çifti de eşlik etti. Son kez Napolitenlerimizi, Margaritalarımızı yiyip, içeceklerimizi yudumladık. Hoş sohbetlerimizi yaptık, günün status toplantısını gerçekleştirdik :) ardından otelimize doğru yürümeye başladık. Yorgunduk, uyumamız gerekiyordu, Toscana‘yı alt üst etmiştik. Montecatini sokaklarından bu dönemki son! yürüyüşümüzü gerçekleştiriyorduk. Otele vardık, bir, iki sosyal medyaya fotoğraf ve uyku modu.

Elveda Montecatini, kalbim sen de kaldı. Son değildi bu, bir kez daha geleceğim sana! Hoşçakal Montecatini Terme.

Devamı 5.bölümde…